معنی واپس افتاده - جستجوی لغت در جدول جو

واپس افتاده(نیو)

لغت نامه دهخدا

عقب افتاده، واپس مانده

(غُ شُ دَ)

عقب افتادن. پس افتادن. تأخر: چون پادشاهی عجم زوال پذیرفت و کبیسه ربع ایشان بیفتاد ادراک غلات واپس افتاد بهر چهار سال یکروز. (تاریخ قم ص 14). چون کبیسۀ عجم در اسلام بیفتاد فصول سال ایشان بگردیدند و ادراک غلات واپس افتاد پس از این جهت بدیشان زحمت و رنج رسید و درادای خراج به تنگ آمدند سبب واپس افتادن ادراک غلات و ارتفاعات از ابتدای دادن خراج. (تاریخ قم ص 145)

لغت نامه دهخدا

واپس استادن

(غُ چَ / چِ گَ تَ)

در عقب ایستادن. پشت سر ایستادن، عقب ماندن. (ناظم الاطباء). رجوع به واپس استیدن و واپس ایستادن شود

لغت نامه دهخدا

پس افتاده

(پَ اُ دَ / دِ)

کسی را گویند که در راه از رفقا بازمانده باشد. (برهان قاطع) ، پس افت. اندوخته. پس انداز. ذخیره. پس افکند. پس اوگند

لغت نامه دهخدا